Serce staje się subtelniejsze przez odłożenie współżycia

W oparciu o myśli z referatu Nicholas Tonti-Filippini na Dorocznej Konferencji OMRRCA oraz Zgromadzeniu Metody Owulacji Billingsa w Victoria, 25-27 kwietnia 1997, Templestowe, Victoria, Australia.

Ponieważ naturalne planowanie rodziny (NPR) jest wiedzą, a nie produktem na sprzedaż obliczonym na dochodowość, spotyka się łatwo zarówno w literaturze medycznej, jak i w pospolitych mediach z ośmieszaniem. Naturalne Planowanie Rodziny określa się często jako „metodę rytmu” (kalendarzyka), mimo iż żadne z współczesnych metod NPR nie opiera się na micie rytmu, czy też ‘kalendarzyka’. Jednakże wszystkie odmiany NPR zakładają krótkie okresy odkładania współżycia, jeśli małżonkowie aktualnie chcieliby odłożyć poczęcie. Mówi się o kulturowo uwarunkowanym odrzucaniu pojęcia odkładania współżycia i odpowiedzialności seksualnej. Słusznie czy niesłusznie mówi się przede wszystkim o mężczyźnie jako tym, który jest niezdolny do praktykowania powściągliwości płciowej.

Kwestia wdrażania kobiety do rozpoznawania występującego u niejpodstawowy modelu  niepłodności oraz zmian związanych z niebawem mającym się odbyć jajeczkowaniem, szczególniej zaś występującego u niej szczytu objawu i całokształtu zespołu zmian, będących odzwierciedleniem zdrowia rozrodczego, jest czymś niezwykle ważnym. Mężczyzna, który się cieszy, że kobiety zdobywają tę wiedzę, rozumie jej znaczenie i odpowiada panowaniem sobie samemu, co z kolei przyczynia godności ich obojgu.

Zdolność mężczyzny do odłożenia współżycie wyzwala jego wrażliwość na potrzeby małżonki, gdyż każe zważać na nią jako na osobę. Dzięki temu dotychczasowe odniesienia wyzwalają przeżywanie płciowości w sposób wolny, nie narzucony, a regenerujący.

Nie pojawi się nic z romantyzmu, gdy nie będzie zdolności przekładania współżycia. Wyrazy miłości płciowej zatracają bez abstynencji płciowej cechę swoistej ostrzejszej przyprawy, która regeneruje się w sposób naturalny przez odkładanie zjednoczenia. To co jest przedmiotem upragnienia, co jest oczekiwane a odłożone, zyskuje na wartości przez samą taką właśnie kolejność rzeczy.

Fakt, iż mąż pozna cykle swej żony i jej nieregularności, przyczynia się do pogłębienia zrozumienia jej samej oraz zachodzących u niej reakcji. Świadomość tego, że u małżonki przeplatają się chwile szczytowego wyżu emocjonalnego, ale i dołowania, zdolna jest wyzwolić u niego tym głębsze zdecydowanie na kontynuację obopólnej wspólnoty. Jednostajna konsystencja hormonalna mężczyzny, a zasługiwanie na zawierzenie - znajduje swoje dopełnienie w żarze przypływu i locie temperamentu, który u obojga wyzwala i śpiew i płacz.

Jeśli jakaś para odrzuci naturalne planowanie rodziny z powodu wymaganego wówczas odkładania współżycia, jawi się natychmiast pytanie, jak ci dwoje radzą sobie w tak wielu chwilach narzuconej abstynencji płciowej, jakie w życiu raz po raz się pojawiają. Zdolność odkładania współżycia w kwitnącej wzajemnej więzi jest wyrazem miłości i uszanowania, jest panowaniem sobie samemu wyzwalającym dojrzewanie daru miłości na inne sposoby, aniżeli w drodze intymności płciowej. Zaczyna się okazywać, że wierność to coś znacznie więcej niż sama tylko płeć. W ten sposób zdolność odkładania współżycia staje się istotnym wymogiem naszej natury.